Pokój 710

- Nie chcę, żebyś poczuł się osaczony tym związkiem czy coś w tym stylu... Bo nie chcę cię w żaden sposób ograniczać, ale nie chcę też dowiadywać się na końcu o czyś.. Co najwyraźniej jest dla ciebie calkiem fajne, skoro poświęcasz siedzenie po nocach na picie z kimś wina.. - mruknęła opierając głowę na jego ramieniu.

- Ale nie bądź zazdrosna o Natalkę, chociaż będę jej zapewne poświęcać całe noce. - Zaśmiał się, całując ją w skroń.

- O nią nie będę.. Jej nienawidzisz.. - dodała po chwili z rozbawieniem - I co jak co, ale jej mogę być w stu procentach pewna. - przytaknęła energicznie na grzesiowym ramieniu.

- Kijem przez szmatę bym nie tknął. - Ochoczo potwierdził. Co jak co, ale o panią doktor Krasnodębską Oliwka nie musiała się martwić, ona była przypadkiem nieuleczalnym i nienadającym się do hospitalizacji.

- Jacuś wrócił.. - uśmiechnęła się wesoło - I było mu chyba mega fajnie na tych jego pociagach.. - dodała z lekkim rozbawieniem - I kazał mi pogadać z Jay'em, żeby on z kolei pogadał z moim wykładowcą.. No wiesz, odnośnie tego przedstawienia... - położyła Grzesia na łóżku tak, żeby mogła położyć sie na nim wygodniej.

Zamruczał z pełnym zadowoleniem, przygnieciony do łóżka słodkim ciężarem. Włożył ręce pod głowę i zaprezentował pełne zadowolenie z życia. W końcu czekały ich dwa dni cudownego nicnierobienia (co z tego, że miał dwa utwory do przygotowania na zajęcia z fortepianu, sen jest dla słabych). - I bardzo ci dobrze kazał, w końcu Jay może zrobić z waszym dziekanem to, co ja mogę zrobić z naszym i na pewno bym się nie pierdolił, tylko od razu przystąpił do rzeczy. A on ci na pewno załatwi sprawę, więc w czym problem?

- Bo ja nie chcę, żeby ktoś załatwiał sprawę za mnie.. Ja chce mu po prostu udowodnić, że potrafię zrobić to, co on uważa że nie potrafię. - usiadła na łóżku i spojrzała na Grzesia poważnie - Nie chcę, żeby Jay załatwiał moje sprawy, to bez sensu.. I co? Jak następnym razem powinie mi się noga to też mam biegać do Jaya?

- Nie udowodnisz mu tego, jeśli nie dopuści cię do przedstawienia. Przecież nie staniesz kolesiowi na biurku i nie zatańczysz. Będziesz mu mogła to udowodnić tylko, jeśli dopuści cię do przedstawienia, a Jay może cię zareklamować, bo jeśli będziesz chodzić za facetem i truć mu zad, to cię ujebie chociażby dla przyjemności ujebania, prosta matematyka. - Grzesiek znał się na dumnych ludziach, chociaż sam prezentował inny rodzaj dumy. On należał do tego podtypu, któremu się nie odmawiało, bo jeśli już się gdziekolwiek pchał, to tylko mając pewność, że nie ma nikogo lepszego, więc on na pewno nie pozwoli się wyrzucić oknem. Do tego trzeba było jeszcze samouwielbienia, którego Oliwka nie miała zbyt wiele.

- Ale ja nie chcę, żeby Jay mnie reklamował, no.. Grzesiu zrozum.. W środę mam przesłuchanie, więc jeżeli wtedy mu nie udowodnię, to... To wtedy pogadam z nim, okej? - położyła sie ponownie w jakiejś dziwnej i niezrozumiałej pozycji z głową na grzesiowym brzuchu i nogami na ścianie (mniej więcej oczywiście) - Teraz to i tak bez sensu...

- To, że masz w środę przesłuchanie zmienia postać rzeczy. - Przyznał jej rację w kwestii wyprawy pierścienia do Jay'a już teraz, natychmiast, która w takim wypadku nie była póki co potrzebna. Po prostu tam wejdzie i zmiecie wszystkich z powierzchni ziemi, o ile pozwoli jej na to kręgosłup, z którym powinna była już udać się do cyrulika.

- Zmienia. Głaszc mnie. Teraz. Tu. - położyła jego rękę na swojej głowie i lekki zmrużyła oczy - To co? Skoczysz ze mną do Żywca czy musisz ćwiczyć? Znaczy wiesz to nie teraz tylko za tydzień, więc w sumie może ci się uda znaleźć cały dzień dla mnie? Ale jeśli nie to spoko, jakoś sobie poradze... Tylko nie za bardzo uśmiecha misię samotne siedzenie na cmentarzu, bo to takie przygnębiające trochę.. - mruknęła pod nosem

Posłusznie wplótł palce w jej włosy, bawił się, międlił, skręcał, rozkręcał, robił drapu-drapu i zaplatał warkoczyki, czyli ich standardowy leniwy wieczór w pełni. - Pojadę z tobą, żaden problem, możemy nawet nocować, ogarnę utwory jak wrócimy i jakoś w tygodniu najwyżej. - Zapewnił, rozplatając warkoczyki, które powstały przez dziesięć minut milczenia i wytężonej pracy manualnej.

- Zawsze możesz zabrać skrzypce ze sobą.. Muślę, że babcia nie będzie miała nic przeciwko temu, żebys sobie ćwiczył w pokoju, bo... Zresztą chyba wiesz, że na nocleg u mojej matki to nie mamy co liczyć, we dwoje oczywiście.. - mruknęła pod nosem. Pod tym względem jej mama była doprawdy dziwną osobą, nie mogła patrzeć na Grzegorza i preędzej dostałaby zawału niż pozwoliła mu nocować pod swoim dachem.

- Spójrz, oto biegną całym stadem popełniać samobójstwo w akcie desperacji i rozpaczy moje chęci spania w jednym domu z twoją matką. Z babcią to co innego... - Uśmiechnął się miło. Matka Oliwki oczywiście nie raz przedstawiła mu listę zarzutów wobec jego osoby, powtarzając losowo kilkanaście z nich przy każdej nadarzającej się okazji, jednak on nie dawał na ten temat nawet pojedynczej kurwy. Tak luźno tłumacząc, tak. Czyżby wyczuła słusznie, że nie da mu się wejść na głowę i ustawić go tak, jak jej się podoba? A może jednak odkryła, że mógłby mieć na Oliwię taki wpływ, że ona odleciałaby do innej galaktyki jako jedyny twórca życia swojej córki? Druga kandydatka na tytuł Człowieka z Epicką Dysmózgią, nawet bardziej nadawała się do tego zaszczytu niż Natalka.

- Nie bądź złośliwy.. - skarciła go z lekkim uśmiechem przymykając oczy. Jej babcia oddałaby wszystkie ręcznie robione pierogi i konfitury, żeby Grześ ponownie "wrócił do rodziny", Oliwia dowiedziała się nawet że kilkakrotnie dawała na mszę, żeby tylko jej ukochana wnuczka zeszła się z "idealnym kandydatem na męża", nie raz próbowala też przetłumaczyć swojej córce, że Grześ wcalke nie jest tak zły jak ona uważa. - Babcia będzie zadowolona...

- Znowu będę musiał kupować cztery rozmiary większe spodnie po tych wszystkich dżemach, marynowanych grzybkach i całej reszcie. - Rozmarzył się na myśl o tej cudownej perspektywie, zwłaszcza że zaczynał już przypominać niedożywione dziecko z patologicznej rodziny. Niedożywione dziecko z patologicznej rodziny w garniturze Burberry, precyzując. Ale to przecież nie jego wina, że kiedy tylko przekraczał próg babcinego domu, nie robił nic innego poza jedzeniem. To wina konfitur, grzybków i wszystkich tych cudowności, które babcia bez przerwy robiła. Generalnie był człowiekiem wychowanym na żarciu z drogich restauracji albo burżuazyjnych frykasach pani Krysi, ale kiedy przyszło do domowych przetworów, jedyne co go interesowało to wyżeranie ich tonami prosto ze słoika. Całe szczęście, że jednak używał do tego celu łyżki, a nie rąk.

- W końcu, bo zaczynasz przypominać małe, białe, afrykańskie dziecko... - mruknęła pod nosem przeciagając sie uroczo - Boże... Kiedy w końcu będą wakacje.. - stłumia ziewnięcie i uśmiechnęła się pod nosem - Ej, Grzesiu..? A może pojedziemy pod namioty? - zaproponowała

- Mamy pierwszy tydzień roku akademickiego, przypominam ci po raz kolejny. - Przypomniał po raz kolejny, uśmiechając się uroczo. Wakacje byłyby ciekawą opcją na najbliższe cztery miesiące, najlepiej polegające na leżeniu plackiem w klimatyzowanym pokoju hotelowym z room serwisem na każde zawołanie, a jeszcze lepiej - na każde odczytane z myśli życzenie. Grzegorz i namioty. AHAHAHAHAHA.

- Na weekend... No... sobota, niedziela, nic więcej.. Grzesiu troszkę szaleństwa, wyzbądź się tych luksusowych warunków, nooo.. - mruknęła z rozbawieniem wyobrażając sobie JEJ Grzesia w namiocie. Doooobre, sooooobie...

- Sorry, siostro, nic poniżej czterech gwiazdek nie jest w stanie mnie odprężyć. - Odpowiedział ze śmiechem. Faktycznie, pod namioty i na Woodstock się nie nadawał, chociaż zapewne wiele go z tego powodu omijało. Tak jak wiele omijało miłośników namiotów i Woodstocku, którzy Ritza widzieli najwyżej na zdjęciu. Grześ w sumie Ritza też nie widział, aleeee... zaznał, tak.

- U mojej babci tez nie ma czterech gwiazdek.. - zauważyla słusznie z lekkim uśmiechem. Cel na ten rok: Namowić Grzesia na namiot, chociaż na jedną noc, chociaż w ogródku. - No chyba że zamierzasz zatrzymać się w hotelu w Bielsku i dojeżdżać do Żywca... - zaproponowała z lekkim rozbawieniem.

- Zamierzam zatrzymać się w Pałacu Bonerowskim w Krakowie i na grzybki do twojej babci przylatywać helikopterem. - Odpowiedział, siląc się na ton, który sugerowałby, że właśnie taki ma plan, zarezerwowany apartament prezydencki i czekający na dachu akademika śmigłowiec.

- A idź ty jednak głupi jesteś... - zaśmiała się obracając się tak, żeby jeszcze bardziej przytulić sie do Grzesia - Gdzieś koło Szczyrku jest Letnia Rezydencja prezydenta, może ci udostępni na dwa, trzy dni. Ooo.. i tam naprawdę jest lądowisko dla helikopterów... - dodała po chwili zastanowienia.

- O, to jest bardzo dobry pomysł. - Przyznał z pełnym uznaniem. Rezydencja Prezydenta była godnym miejscem na weekendową sypialnię dla Grześka, zdecydowanie. - To ja dzwonię do moich ludzi. - Dodał z pełnym zapałem w głosie i już poleciał. Poooleciaaaał. Poleciał, nie ruszając się z łóżka nawet na milimetr.

- Wiesz... Sądzę, że jak się przedstawisz to od razu ewakuują pana prezydenta i udostępnią ci największą i najwygodniejszą sypialnie. - mruknęła sennie w szyję Grzesia. Miała jeszcze milion rzeczy do zrobienia przez wieczór żeby miec choć trochę wolny weekend, ale tak wygodnie leżało jej się w połowie na łóżku, w połowie na chłopaku, że nie miała zamiaru się ruszać, ani na centymetr.