Pokój 710

- Na pewno nie mówiła serio.. No Grzesiu, przecież to Madzia i ona cię kocha... Na swój pokręcony sposób co prawda, ale jednak kocha.. - usiadła na łóżku i spojrzała na niego uważnie - Zresztą, no wiesz.. No sam rozumiesz no.. - Oliwia nigdy nie miała takiego problemu, jako stuprocentowa jedynaczka nie miała wspomnień z kłótni z rodzeństwiem więc nie bardzo potrafiła odnieść się do tego "jak bardzo serio mogła mówić Magda".

- Mówiła serio, dość długo się znamy z Madzią, więc wiesz jak jest. - Odpowiedział. Nie miał pojęcia, czy wolałby, żeby tego konkretnego dnia Magdy trzymały się ponure żarty, czy jednak nie, co znaczyłoby, że jednak sporo się między nimi zmieniło na lepsze.

- Ale... No ale Grzesiu no.. - mruknęła pod nosem robiąc przy okazji smutną minę (jakby iało to komukolwiek w czymkolwiek pomóc, po fakcie dokonanym zresztą) - Ale już jest między wami dobrze i tego się należy trzymać! - dodała szybko

- Ale ja to wiem, kochanie, nie płaczę ci w tym momencie, że moja siostra X lat temu nie mogła się pogodzić z faktem, że żyję. - Wyjaśnił, uśmiechając się ładnie. Odgonił od siebie wszelkie głupie wrażenia związane z wydarzeniami sprzed lat. Nie znosił takich dziwnych momentów, zdecydowanie. Pewnie dlatego, że generalnie nie czuł się komfortowo z poczuciem, że coś go zabolało, coś było według niego na tyle nie w porządku, że nie był już wkurwiony, ale było mu przykro.

- No to bardzo dobrze, pamiętaj że liczy się tu i teraz. - Oliwce zdecydowanie udzielało się mieszkanie z Magdalena i jej wszelkie buddystyczno-filozoficzne gadki. - To teraz możemy spokojnie pójść pod prysznic i nie myśleć o tym, co się działo X lat temu, tak?

- Nie. - Zaprzeczył stanowczo z surową miną. Ten teatrzyk potrzebny był tylko do tego, żeby za chwilę zacząć ją namiętnie całować. Nie ma to jak dobry element zaskoczenia każdego dnia.

- No weź ty głupku, ty no... - mruknęła z lekkim rozbawieniem - Cały dzień robisz mi dzisiaj coś na złość.. - cały dzień oznaczało ostatnie trzy minuty, ale Oliwka musiała nieco nagiąć rzeczywistość, bo jakby inaczej!

- Cicho, ty... - Bezceremonialnie posadził ją sobie na kolanach, jedną ręką przytulił do siebie, a drugą sprawnie umieścił za paskiem spodni. Nie przerwał oczywiście całowania ani na chwilę. Jego potrzeba namiętności i bliskości przed momentem eksplodowała, więc nie mieli innego wyjścia, jak tylko siedzieć tu przyssani do siebie aż do chwili, kiedy ta odpuści. Nie, żeby im się to nie podobało.

- Przecież ja nic nie mówię... - uśmiechneła się delikatnie odsuwając się od Grześka na parę centymetrów - Znaczy teraz mówię ale wcześnie nic nie mowiłam.. - dodała filozoficznym tonem zakładając ręce na grzesiowej szyi.

- Znowu się ze mną drażnisz... - Szepnął, mocniej ją przytulając. Dziwił się sobie, że był tak wytrwały w swoim postanowieniu zerwania z nią jakichkolwiek kontaktów. Przecież to takie momenty ratowały sytuację, kiedy był maksymalnie zjebany życiem i miał ochotę tylko wylądować twarzą w poduszce, żeby tam umrzeć.

- Nie drażnie się przecież... - mruknęła cicho z lekkim uśmiechem - Ja tylko informuję cie o faktycznym stanie rzeczy... - odparła tonem profesjonalnego informatora po czym delikatnie przejechała dłońmi po grzesiowych włosach.

- Prysznic, teraz... - Brutalnie postawił ją na podłodze, przy okazji walcząc z erekcją, smutny widok. Już drugi raz w ciągu tygodnia był zbyt zmęczony, żeby się ruchać, powoli zaczynał w siebie wątpić. Niedługo będzie odpadał przy drugim piwie.

- Nie. - ucięła krótko robiąc przy tym złośliwą minę. Po chwili sięgnęła jednak po ręcznik i kosmetyczkę i spojrzała na Grzegorza - No widzisz? I zawsze muszę na ciebie czekać Grzegorzu. Zawsze.. - dodała z rozbawieniem lekko przejeżdżając palcami po swoich ustach.

- Wiesz, że nie. - Mina małego trolla mignęła w drzwiach, kiedy Grześ opuszczał pokój, żeby zabrać parę pierdół ze swojego pokoju. Miał dziwne wrażenie, że za moment ocipieje. Po prostu - on ocipieje, a świat pęknie na pół i taki będzie smutny koniec ludzkości. A wszystko przez to, że roznosiły go wszelkie odmiany pożądania. Ach, jak przyjemnie.

- Czekam w łazience! - krzyknęła za nim i zamknęła pokój idąc w stronę łazienki - Jak zwykle trzeba na niego czekać, oczywiście że tak, cały Grzesiu.

z/t

Pisanie na fejsie z Jackiem zawsze ją relaksowało. Nie ma to jak 'spory' o wyższość pociagów nad tramwajami albo inne, tego typu rzeczy. Akurat rozkręcali się w temacie różnic między TLK a Regio kiedy coś wpadło do jej pokoju - Cześć - uśmiechnęła sie lekko do Grzesia - Jacek twierdzi, że Regio jest lepsze niż TLK, a ja bardziej lubie TLK... - rzuciła jakby Grześ miał załapać od razu o co jej w zasadzie chodzi.

- Ja stawiam na Ekspres Inter City, jeśli wam to w jakiś sposób ułatwi podjęcie decyzji, czy lepsze jest Regio czy TLK. Ewentualnie mogę zmienić zdanie i wybrać Polskie Linie Lotnicze LOT. - Zawyrokował po chwili zastanawiania sie, o co do ciężkiej cholery chodzi. Ach, Jacek! Pociągi! Tak! Trybiki zaskoczyły! Trybiki zaskoczyły, a Grzegorz wylądował na łóżku Magdy, zwalając się na nie swoimi siedemdziesięcioma kilogramami.

- Jacek mówi 'cześć' i prosi grzecznie żebyś się zamknął bo przeciętnych ludzi na to nie stać. - dodała z rozbawieniem - A co cię tu sprowadza? Miałeś nie mieć dzisiaj czasu, tak więc Jacek zaoferował się umilić mi życie wywodami o pociagach... - nie był to złośliwy ton wypowiedzi ani nawet ironiczny. Oliwia naprawdę lubił słuchać pociągowych wywodów Jacka!

- Z tego, co wiem, jego przybrany tatuś nie należy do przeciętnych pod omawianym względem, więc niech sam, w sensie Jacek, się zamknie i pozwoli mi cię porwać na spacera. - Zamruczał w poduszkę. Poduszka była zapachowo zdecydowanie porównywalna z tą, która spokojnie leżała w tej chwili w jego pokoju, tuż obok jego własnej. WŁODZIMIERZ TU BYŁ! WŁODZIMIERZ I JEGO PERFUMY HUGO BOSSA, OFIAROWANE MU NA URODZINY PRZEZ SAMEGO KSIĘCIA GRZEGORZA. Magdalena szalała!

- Jacek pyta na jaki spacer bo nie wie czy może mnie wypuścić z pokoju o tak późnej porze z nieznajomym mężczyzną o niecnych zamiarach.. - zacytowała wprost z jackowego facebooka i spojrzała na Grześka z rozbawieniem - Co mam mu więc odpisać? - zapytała z delikatnym uśmiechem poprawiając włosy.

- Że idziesz z narzeczonym przed siebie, jakby co zawsze możemy zapytać dżipiesa o drogę powrotną, jeśli zaszlibyśmy za daleko. - Odpowiedział, przewracając się na plecy i bawiąc wspomnianym dżipiesem, który do tej pory siedział sobie spokojnie w jego kieszeni, jakby przypadkiem zgubił drogę ze swojego pokoju do pokoju Oliwki.

- Jacek pisze, że to za mało informacji i nie bardzo wie czy może ci ufać... - odparła całkiem serio chociaż Jacek wciąż uzewnętrzniał się na temat pociagów zamiast komplikować im wyjście na spacer.

Wyciągnął rękę przed siebie, skupił się, spiął i machnął ową ręką, trafiając w laptopa, który posłusznie się zamknął, zgodnie z planem i wizją Grześka. - Problem z głowy? - Zapytał z uśmiechem.

- Ej, nie można tak... Po pierwsze to nie kulturalne a po drugie nie rzuca się w czyjegoś laptoppa, tylko po to żeby wyciągnąć kogoś na spacer.. - mruknęła pod nosem otwierając ponownie laptopa i pisząc krótkie pożegnanie Jackowi - Trzebabyło poprosić Grzesiu... Poprosić, żebym wyłączyła a z pewnością bym to zrobiła.. Proszenie nie boli. - dodała po chwili.

- O jak booooli! - Wydał z siebie dziki skowyt rozszarpywanej na strzępy gazeli. - To co, idziemy? - Nagle ozdrowiał, przekręcając się z powrotem na brzuch i przytulając poduszkę.