Hotel Monopol

Grzesiek twardo milczał na temat celu ich podróży. Miała wrażenie, że taksówkarz jeździ w tę i nazad i kompletnie nie ma pojęcia dokąd w zasadzie jedzie. Przez chwile zaczęła sie nawet niecierpliwić bo pan taksówkarz z Maserati w żaden sposób nie chciał dać się namówić do zwierzeć na temat miejsca docelowego. Dodatkowo Grzesiek w połowie drogi tak ją do siebie przytulił, że całym soba skutecznie zasłonił jej obraz miasta. Świetnie, po prostu cudownie. Kiedy w końcu zajechali na prawdopodobne miejsce Oliwia nie za bardzo ogarnęła o co temu chłopakowi znowu chodzi. Otóż zatrzymali się pod wrocławską Operą, tylko po co robić z tego taką tajemnicę? - Opera. Super.. Co grają? - zapytała z lekkim uśmiechem - I naprawdę nie musiałeś robić z tego AŻ TAKIEJ tajemnicy, bo wiesz.. w sumie to miałam nawet ostatnio ochotę na operę..

- Co jest relaksującego w operze? - Zapytał ze zdziwieniem. Nawet takiego muzykofila jak on ciężko było utrzymać przy życiu podczas czterogodzinnej wizyty w operze i jedną z niewielu atrakcyjnych rzeczy było wino podczas bankietu po wydarzeniu, jakim niby miało być przedstawienie. - Tu idziemy. - Odwrócił ją w stronę frontowych drzwi hotelu. Przynajmniej tak przypuszczał.

- Tutaj idziemy? - otworzyła szerzej oczy spoglądając na główne wejście Hotelu Monopol. Zawsze kojarzył jej się z totalnym przepychem i Hitlerem, który podobno przemawiał na półokrągłym, charakterystycznym balkonie. - Naprawdę? - zapytała dla pewności, ale Grzesiek zdążył już pociągnąć ją za rękę do głównego holu. Chciałą zachwywać się całkiem poważnie i jakby wcale (A WCALE!) nie była w głębokim szoku, ale chyba nie za bardzo jej to wychodziło.

Jak dobrze być delfinem, można bez większych problemów doprowadzić zdziwione dziewczę do recepcji hotelu. Nie, żeby czynił to jakoś szczególnie często, ale umiejętność i tak przydatna. A później wdał się w owocną dyskusję z panią z recepcji na temat ich zamówionego pakietu spa dla dwojga, aromaterapii, manicure, pedicure, apartamentu i innych istotnych logistycznie dla ich dnia relaksu spraw. Negocjacje zakończyły się sfinalizowaniem transakcji i zamaszystym podpisem na kilku papierkach. Grzesiek schował kartę i dowód z powrotem do portfela, zgarnął klucz z marmurowego pulpitu i grzecznie podziękował.

- Ale.. - Oliwia nie chciała wyjść na totalną kretynkę i ignorantkę w sprawie drogich hoteli, ale kompletnie nie potrafiła ogarnąć tego co się stało. Do tej pory sądziła, że Grzesiek zabierze ją gdzieś na jakiś masaż, do kina czy na ewentualnie świetny obiad ale Monopol?

- Ale mamy pół godziny do śniadania, więc windą na górę. - Dokończył za nią, uśmiechając się i obejmując ją ramieniem. Miał nadzieję, że nie wpadła w totalne i absolutne zakłopotanie, ale potrzebowała jedynie paru minut, żeby ogarnąć system i wrócić do świata żywych w stanie mniej więcej tożsamym z tym, który prezentowała w taksówce.

- Śniadania.. Śniadania w Monopolu.. - mruknęła pod nosem uśmiechając się wesoło - Takie soboty to ja mogę mieć co tydzień... - dodała z rozbawieniem kiedy po chwili wysiedli z windy na odpowiednim piętrze - Łał.. tu jest nieziemsko..

- Mogę rozważyć organizowanie nam takiej soboty co tydzień. - Odpowiedział, uśmiechając się. Przed nosem Oliwki pojawiły się okładki od karty z wykaligrafowanym numerem pokoju. Teoretycznie miał to być ten sam pokój, w którym nie raz miał okazję nocować, jednak przezorny zawsze ubezpieczony. - Dwieście dziesięć?

- Ym.. czekaj bo za blisko.. - odsunęła lekko jego rękę - Tak.. Dwieście dziesięć. - rozejrzała się po korytarzu w poszukiwaniu odpowiednich drzwi, ale Grzesiu (po raz kolejny) uprzedził ją w podjęciu jakiejkolwiek decyzji i pociagnął ją za sobą w głąb korytarza.

- Czyń swą powinność, to w końcu twoja niespodzianka. - Uśmiechnął się, wręczył jej kartę i oparł się o futrynę. Miał przeogromną nadzieję, że wieczorem opuści ten zacny hotel maksymalnie zrelaksowana i z myślami o wszystkich pojawiających się ostatnio problemach odsuniętymi na zdecydowanie sporą odległość.

Usiechnęła się wesoło i podeszła bliżej do drzwi. Musiała przyznać, że czuła się prawie jak przed Gwiazdką i otworzeniem ogromnego prezentu. Po krótkiej chwili otworzyła drzwi do pokojui nie mogła uwierzyć własnym oczom. Na samym środku przepięknego amartamentu stał wielki bukiet jej ulubionych kwiatów, a na łóżku stojącym nieco w głębi siedział ogromny, biały miś. - Grzesiu... - mruknęła pod nosem kompletnie nie wiedząc co ma na to wszystko powiedzieć - Tu jest cudooownie..

Grześ lubił robić prezenty, które wzbudzały mniej więcej takie reakcje. Najczęściej dlatego, że on sam był wtedy misterem wszechświata, który odebrał mowę obdarowywanemu. Jednak tym razem chodziło o coś zupełnie innego - chciał zrobić Oliwce niespodziankę po to, żeby JĄ uszczęśliwić i narysować pokaźną tęczę na niebie jej osobistego świata. Na pewno nie permanentną, bo to nie należało do rzeczy możliwych do zrealizowania, ale przynajmniej na jakiś czas... - Buzi?

Wystarczyło mniej niż pięc sekund, żeby Oliwka wylądowała na Grzesiu z rękoma wokół jego szyi - Tak, zdecydowanie buzi. - odparła z uśmiechem całując go delikatnie - Jest przepięknie, dziekuje.. - dodała po chwili między jednym pocałunkiem a drugiem.

- Co powiesz na szampana przed śniadaniem? Powinien być na parapecie. - Zapytał, przytulając ją mocniej. Nie mógł nie cieszyć się jak głupi do sera, skoro Oliwka była tak rozradowana tym wszystkim, co działo się od kilkunastu zaledwie minut.

- Podobno przed południem piją tylko alkoholicy... - spojrzała na zegarek - Na szczęście są dwie minuty po... - odsunęła się od niego i poszedła do okna przy okazji podziwiając widok. Kompletnie nie spodziewała się takiego spędzania soboty, co oczywiście nie zmieniało faktu że strasznie się cieszyła z takiego obrotu sprawy - Proszę.. - podała mu butelkę w drugiej ręce trzymając dwa kieliszki.

Zabieg opryskiwania się nawzajem szampanem zostawił na inną okazję, tym razem grzecznie otworzył butelkę i rozlał szampana do kieliszków. - Tym razem nie za siły, dzięki którym kapelusz oparł się prawom grawitacji, ale za nas. - Uniósł kieliszek.

- Za nas. - stuknęła lekko brzegiem kieliszka o jego kieliszek i czuła, że uśmiech ani na chwilę nie schodził jej z twarzy - Za ten cudowny dzień - dodała po chwili upijając łyk szampana. Nie było to jakieś tam wino musujące za dziesięć złotych, ale prawdziwy (prawdziwy! )szampan.

Również upił łyk szampana, jednak nie był w stanie dłużej rozkoszować się jego smakiem, bo wszystkie siły ciągnęły go w kierunku jej ust. Nie miał najmniejszych szans z nimi wygrać, dlatego po prostu poddał się pokornie i bez protestów. Przecież nie miał nic przeciwko takiemu terrorowi własnych zmysłów i żądz.

Przymknęła lekko oczy dokładnie w momencie, w którym wargi Grzegorza dotknęły jej ust. Trzeba było przyznać, całował wspaniale, a jego pocałunki w połączeniu z wnętrzem pokoju i smakiem szapmana tworzyły cudowną, idealną całość - Jest wspaniale.. - mruknęła z lekkim rozmarzeniem

Po kilku dłuższych (naprawdę dłuższych) chwilach oderwał się od niej w końcu. W końcu, jeśli licząc standardową długość pocałunku, którą przekroczyli przynajmniej naście razy. On mógłby tak do rana i jeszcze przez kolejne tygodnie, bez jedzenia i spania. Mówiąc stuprocentowo patetycznie - czerpałby energię z rozpalającej ich miłości. Tak, dokładnie tak było.

- Tego mi właśnie było trzeba wiesz? Przez te ostatnie parę wrednych dni.. - oparła się czołem o jego podbródek i uśmiechnęła się delikatnie pod nosem. Oboje żyli ostatnio w jakimś nieogarnięciu świata. Grzesiek po nocach przegrywał program dla Krasnodębskiej a ona uczyła się kolejnych kwestii i kroków, zmagając się przy tym z coraz to większym bólem pleców. Teraz tego nie było: ani bólu kręgosłupa, ani Krasnodębskiej, skrzypiec, tańca. Niczego. Byli tylko oni.

- Tego nam było trzeba przez ostatni wredny rok. - Dodał, przytulając ją. Przez ostatni wredny rok spędził kilka upojnych nocy we wrocławskich ekskluzywnych hotelach, jednak żadnej z bohaterek nie zaprosiłby do takiego spędzania dnia, jakie sobie zaserwowali. Nie dlatego, że szkoda by mu było tych kilku tysięcy, ale żadna z kandydatek nie była Oliwią. To akurat bardzo proste.

- Ale ćśśś... - położyła palec na jego wargach i uśmiechnęła się lekko - Mieliśmy nie mówić o tym co się działo przez ten rok, więc nawet go nie wspominaj.. A przynajmniej nie dzisiaj, okej? - zapytała po czym cmoknęła go delikatnie w usta - To co, śniadanie... A potem..?

- Śniadanie pan zaraz przywiezie, a po śniadaniu mamy pełen serwis niespodzianek, czyli dzień małego tapeciarza i przedtem dzień małego... człowieka, który poddaje się odnowie biologicznej. - Zaśmiał się, odstawiając puste kieliszki z powrotem na parapet. Zaserwował im pełen serwis wszelkich atrakcji związanych z masażami, paćkaniem różnych części ciała poprawiającymi wszystko wynalazkami i upiększaniem tego, co sobie tylko wymarzą. Spa i centrum kosmetyczne jest ich i tylko ich. No, chyba że się trafi jakiś zabłąkany klient. - Możesz sobie nawet przedłużyć rzęsy. Ja nie skorzystam, bo i tak połowa kobiet na tym świecie chce mnie zamordować za długość tych, które mam, ale wam nigdy dość długości rzęs. I... paru innych długości.