Sobota (08.10.2012)

- Tak, ale spoko, teraz nic nam nie grozi, oni przychodzą dopiero jak obejrzysz film. - Pocieszył ją swoją teorią na temat psychopatów z horrorów. - Nie macie tu takiego magicznego odtwarzacza płyt, któremu się rzuca te filmy albo mówi, co ma odtwarzać i on już wie? - Zapytał z nadzieją, wygrzebując się z łóżka, żeby włączyć film.

- Mamy. - uśmiechnęła się lekko - Stoi metr od ciebie.. O, trochę niżej.. O właśnie tam. - odparła zadowolona kiedy Włodkowi udało sie wsadzić płytę do odtwarzacza DVD znajdującego się na jednej z półek madziowego pokoju. - No to chodź tu teraz.. - usiadła po turecku na łóżku wbijając wzrok w ekran telewizora.

- Tam chyba była inna płyta włożona... - Stwierdził, a menu wyświetlone na ekranie telewizora potwierdziło jego przypuszczenia na ten temat. Oto i zamiast Pięknej i Bestii mieli Ludzką Stonogę 2. Kto, do ciężkiej kurwy nędzy, oglądał w tym domu tego typu filmy? Czy mógłby mu ktoś to wyjaśnić? I kto je potem wkładał do pudełek po bajkach? - Jesteśmy odważni...?

- Nie. - zaprzeczyła momentalnie na wszelki wypadek zakrywając oczy rękoma - Chyba, że zostaniesz na noc i będziesz pilnować żeby psychopatyczny lekarz-nazista nie wszedł tu i nie chciał zrobić ze mnie stonogi...

- Nazista to chyba był w poprzedniej części... - Zastanowił się, odważnie wciskając play. Prawdziwy mężczyzna. - No, oglądaliśmy z twoim bratem jedynkę, znaczy... ja siedziałem pod kołdrą, on mi potem opowiadał. Że ten koleś podobno wyglądał jak wasz dziadek. Znaczy, wasz tata tak podobno mówił, że tak podobno jest. - To miało sens, Włodzimierzu, niezaprzeczalnie. Nawet jeśli sensu nie miało, Włodek i tak wpakował się do łóżka, pod jeden kocyk z Madzią i był w tym momencie gotów stawić czoła każdemu psychopacie, który zechciałby wyjść z ekranu.

- To to coś ma też drugą część? Boże dlaczego w moim domu.. W MOIM POKOJU są takie filmy? Przecież ja już nigdy nie zostanę tu sama bo na bank jakiś Nazista będzie chciał mnie zabić i co wtedy? - zrobiła smutną minę patrząc raz na telewizor a raz na Włodka.

- Nazista nie żyje przecież, w pierwszej części go unieszkodliwili... Chyba. Mam nadzieję w każdym razie, bo inaczej będziemy tu uwięzieni do końca świata. - Powiedział ze zgrozą. Chociaż nie był mistrzem czarnowidztwa, nie uśmiechała mu się taka przyszłość, jaką szykowali im twórcy Ludzkiej Stonogi. Chociaż... Z Madzią! To zdecydowanie przemawiało za pozostaniem w tym właśnie pokoju po świata kres.

- Ale ten jest jeszcze gorszy... - mruknęła zerkając na ekran. Oglądanie horrorów z Madzią właśnie tak się kończyło. Komentarzami i zakrywaniem sobie oczu rękoma, dokładnie tak jak w tym momencie.

Cały seans upłynął na wzajemnym nakręcaniu się, które kończyły dzikie wrzaski, chowanie się pod kocem i wkładaniem sobie nawzajem do ust kolejnych cukierków, które sukcesywnie znikały z tajemnej paczki na czarną godzinę, trzymanej przez Magdę w nocnej szafce. - Nie wyjdę. - Zakomunikował Włodek, wciskając się pomiędzy ścianę a Madzię.

- Nawet nie próbuj.. Namówiłeś mnie na ten strasznie straszny film i teraz choćby przez myśl ci przeszło, że pozwolę ci opuścić ten pokój? Nie ma mowy! Zostajesz bo ten gruby psychol na milion procent tu przyjdzie.. - zrobiła smutną minę patrząc na niego z przerażeniem.

- No! Zamknijmy drzwi na klucz, zawsze to jakieś +5 dla ochrony, lepsze to niż nic... - Wyszeptał przerażonym głosem. Bawił się świetnie, podgrzewając atmosferę, która chcąc nie chcąc udzielała się także jemu. Taki mały efekt uboczny. Jak to było? Kto spogląda w otchłań musi się liczyć z tym, że otchłań spogląda także w niego?

- No przestaaań! - Włodek dostał własnie strzała prosto w ramię. Magda może i próbowała nie być przerażona ale kompletnie jej to nie wychodziło. Dziękowała w duchu swojemu tacie za te wszystkie maksymalne zabezpieczenia domu, w którym obecnie się znajdowali. Nie było siły, żeby ktokolwiek się tu dostał. Chyba że wyszedłby z telewizora... - Myślisz że alarm się odezwie jak psychopata wyjdzie z płyty DVD? - zapytała szeptem patrząc na niego z ukosa.

- No, raczej, chyba że nie podejdzie do okien i czujki nie zareagują... Wtedy jesteśmy zrobieni na cacy... - Pozwolił sobie ją objąć i uznał za całkiem uroczy fakt, że trzęsła się, jakby przynajmniej ów domniemany psychopata już nadchodził.

- Ale tata na bank zastosował coś więcej niż czujniki przy oknach.. Przecież.. No.. To duży dom i musiał dorobić kilka dodatkowych zabezpieczeń.. - powiedziała tonem, który wskazywał jedynie na to że sama sobie próbuje wmówić to wszystko co tłumaczy Włodzimierzowi.