Sara Nawrocka

Imię/imiona: Sara Caroline
Nazwisko: Nawrocka
Data urodzenia: 10 XI 1991
Miejsce urodzenia: Toronto, Kanada
Miejsce zameldowania: Warszawa, Polska

Uczelnia: Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna
Kierunek: Aktorstwo
Rok: drugi
Tryb: dzienne
Stypendium: -

Piętro akademika:
Numer pokoju:

Praca: rynkowy Starbucks

Życie, życie. Nie zawsze kolorowe i wesołe. Czasem lubi podkładać przeszkody pod stopy niektórych ludzi i zmuszać ich do wyboru pomiędzy nędzą i beznadziejnością, a zostawieniem wszystkiego znajomego w tyle i rozpoczęcie nowego życia. Taki los spotkał Grzegorza Nawrockiego, który w wieku dwudziestu dwóch lat opuścił swój rodzinny kraj, którym nie spotkało go nic poza rozczarowaniami. Kilkanaście godzin w samolocie i pierwsze spojrzenia, którymi obdarzył obłoki oraz kanadyjskie drapacze chmur sprawiły, że wszystkie jego troski zniknęły, podobnie jak tęsknota za domem, który dla niego domem nie był. Na początku nie było łatwo. Mieszkanie było nieznajome i puste, meble popakowane w kartony, a Grzegorz musiał znaleźć pracę, aby być w stanie pospłacać kredyt, który zaciągnął. Na początku roznosił kawę. Potem roznosił talerze i zbierał zamówienia, aby jeszcze później zająć się zarządzaniem restauracji. Rezolutny i przykładny Grzegorz lubiany był przez swoich pracodawców. Szybko się uczył i po krótkim czasie nie dość, że nie miał problemów z językiem, wiedział też doskonale jak wszystko wokół niego funkcjonowało. Właściciel restauracji, w której Nawrocki pracował, chciał zostawić po sobie więcej niż tylko jeden lokal i w kilka lat utworzył całkiem sporą sieć restauracji. Młody już nie był i kilkanaście lat po tym jak Polak pierwszy raz przejechał ulicami Toronto, przeszedł na emeryturę i nie chciał, aby jego królestwo upadło. Sam dorobił się sporej sumy, która jego dni mogła mu zagwarantować codzienne masaże i kawior na kolację, więc postanowił, aby opiekę nad jego firmą przejął Grzegorz. Ten nie uważał, że to się mu należało. Odmawiała przez kilka tygodni, aż w końcu lista argumentów za stała się dłuższa niż lista argumentów przeciw i podpisał papierek, który oddawał mu pod kontrolę całą spółkę. Postanowił zrobić wszystko, aby zagwarantować jej jeszcze większy sukces, więc przez całe pięć lat pracował dniami i nocami, aż do dnia, w którym poznał Katherine - byłą modelkę - długonogą brunetkę, o wielkich zielonych oczach, której uśmiech zwalił go z nóg. Czarujący Nawrocki szybko znalazł sobie miejsce w jej sercu, a trochę czasu później ona przyjęła jego nazwisko, jak dowód miłości, którą go darzyła. Kilka miesięcy później kobieta zaszła w ciążę, a Grzegorz zdał sobie sprawę z tego, że córka była tym, czemu chciał poświęcić najwięcej uwagi. Sprzedał firmę, z czego na jego koncie pojawiło się kilka więcej zer (oczywiście tych na końcu liczby, i nie po przecinku). Katherine chciała podróżować i poznać Polskę, z której wywodził się jej ukochany. Mimo tego, że Kanada była piękna i przyjazna, Warszawa pozbawiła ją słów i nie widziała opcji innej niż zamieszkanie w polskiej stolicy. Urodziła, wydając na świat wielkookie dziewczę, a dwa lata później, wspólnie z mężem, wprowadzili się do przepięknego domu na przedmieściach Warszawy, gdzie dziewczyna spędziła kilkanaście lat ze swojego życia. Nie chcieli zrobić z niej rozpieszczonej kanadyjki mieszkającej w Polsce i na każdym kroku chwalącej się swoim pochodzeniem i zamożnością. Poszła do szkoły publicznej, gdzie zagrała pierwszą rolę w swoim życiu, w szkolnym przedstawieniu i choć była młoda i niemądra, obiecała sobie i wszystkim wkoło, że któregoś dnia zostanie aktorką. Przez wiele lat, mądra Sara robiła wszystko, aby to się stało i ostatecznie rozpoczęła studia we wrocławskiej szkole teatralnej.

Sara stara się sprawiać wrażenie ułożonej i rezolutnej młodej damy, którą jest. Nie krzyczy, żeby zwrócić na siebie uwagę. Nie obnosi się, aby ludzi jej zazdrościli. Jest bardzo pracowita i przykłada. Jest perfekcjonistką. Gdy za coś się bierze, to musi być idealnie wykończone, aby nikt nie potrafił się doszukać jakiegokolwiek błędu. Woli spędzić wieczór zapamiętując tekst, niż upokorzyć się na drugi dzień. Improwizacja to nie jej dobra strona. Skrupulatnie wszystko planuje i gdy jeden punkt planu nie zostanie zrealizowany, cała reszta leży w gruzach, podobnie jak Sara, której poukładane życie się wali. Uwielbia ludziom imponować, ale nie banalnymi rzeczami, jakimi ludzie sobie wzajemnie imponują, a swoim przygotowaniem i sercem jakie wkłada w to, co robi. Nie lubi prosić ludzi o przysługi. Nie lubi uzależniać się od ludzi czy sytuacji, pragnęłaby aby wszystko związane z jej życiową ścieżką było pod jej kontrolą. Wierzy w wiele rzeczy, które swojego uzasadnienia nie mają, ale dla niej są pewne. Tak samo jak z Bogiem. Nie wierzy w Boga, jako jedną wszechobecną i wszechmocną postać, ale w jakąś nadludzką siłę, która kontroluje całe życie i zależności między ludźmi, a bez niej, wszystko rozsypałoby się w pył. Choć tak mogłoby się nie wydawać, jest towarzyską osobą. Może nie spędza każdej nocy w barze, ale ma przyjaciół, których darzy całym swoim sercem. Darzy sympatią wszystkich, dopóki nie udowodnią, że nie zasługują na najmniejszą część jej serduszka, w którym znajdzie się miejsce dla wielu osób. Na imprezę pójdzie, pod warunkiem, że ktoś ją o to poprosi. Wstydzi się swoich kościstych kolan, krzywych uszu drobnych nadgarstków i choć sukienek ma w szafie więcej niż spodni, nie lubi zanadto eksponować swojego ciała. Poza teatralną sceną. Tam potrafi stać się kimś zupełnie innym.

Od chwili gdy Sara po raz pierwszy stanęła na zaimprowizowanej scenie w szkole podstawowej, pokochała to uczucie, kiedy ludzie w skupieniu obserwowali każdy jej ruch i wierzyli w postać, którą grała. Spędziła wiele długich popołudni i wieczorów na zajęcia teatralne, a Wrocław wydawał się jej wspaniałym miastem oraz doskonałą okazją do tego, aby nieco uwolnić się od rodzinnej troski, której pozbyć by się nie mogła, gdyby została w Warszawie.

Grzegorz i Katherine Nawroccy to ludzi o ciepłych sercach, szerokim uśmiechu w ładnych ubraniach, witający swoich gości domowym ciastem i dobrym winem. Kochają swoją córkę z całego serca i popierają każdą jej decyzję, mimo tego, że Katherine ze swoją przeszłością w modelingu chciała z niej i z jej długich nóg zrobić modelkę. Ostatecznie pozbyła się tego pomysłu, bo doszła do wniosku, że nie może sprawić, aby osoba, którą tak kochała była z jej powodu nieszczęśliwa, robiąc coś do czego ją zmusiła. Jest jedynaczką, więc wychowała się pod skrzydłami kochających rodziców w towarzystwie białego kota perskiego.

Teatr. Teatr. Teatr. Gdyby cały świat spłonął, a na świecie zostałby tylko jeden budynek ze sceną i pełną widownią, Sara płakałaby ze szczęścia. Nie ma niczego, co kochała by bardziej od aktorstwa. Czyta, całkiem dużo. Lubi zarówno poezję jak i skomplikowane nowele, które nie są naiwnymi opowieściami romantycznymi, a zmuszają czytelnika do zatrzymania się i przeanalizowania tego, co przeczytał. Potrafi grać na pianinie, ale rzadko komu o tym mówi, gdyż od zawsze wątpiła w swoje muzyczne zdolności.

Orientacja: hetero
Religia: wierzy bardzo mocno, ale sama nie potrafi wyjaśnić w co