Klasa skrzypiec dr hab. Natalii Krasnodębskiej.

Natalie czekała prawdopodobnie najgorsza lekcja tego dnia. Nie dlatego, że trafił jej się wybitnie tępy student, ale dlatego że trafił się jeden z najgenialniejszych. Dziwne? Otóż nie. Grzegorz Hermann był może i najlepszym studentem jakiego miała pod swoją opieką w ciągu ostatnich kilku lat ale był też najbardziej zarozumiałym i pewnym siebie gówniarzem. Natalia nie znosiła takich ludzi, głównie dlatego że sama była mniej więcej taka sama-a jak wiadomo, dwoje to już tłok.
Miała co prawda nadzieję, że Grzesiek nie zjawi się w drzwiach jej sali po tym jak zadała mu milion tysiecy rzeczy do przygotowania na dzisiaj, ale nadzieja była złudna.

Oczywiście, że się pojawił, ze swoimi rasowymi, ubezpieczonymi i cudownie brzmiącymi skrzypcami w futerale i z opanowanym do perfekcji zadanym utworem. Być może nie była to realizacja zasady 'nie masz po co żyć, żyj na złość innym', bo Grzesiek miał po co żyć, ale czynienie złośliwości w imię obrony własnych racji - czemu nie. Przez dosłownie kilkoma minutami zakończyła się próba chóru z doktorem Marcjuszem, więc nie miał czasu na ostatnie szlify, bo musiał pokonać milion kilometrów korytarzy i setki kondygnacji schodów. Jednak zjawił się przed szanowną panią doktor i to się liczyło.

- O.. Pan Grzegorz raczył się zjawić.. - spojrzała na zegarek - Dwie minuty po czasie.. - w normalnych warunkach nawet by tego nie zauważyła, ale musiała zrobić coś żeby udowodnić Grześkowi, że wcale nie jest taki idealny jakby mu się wydawało - Jak rozumiem pewnie nie jest pan rozegrany.. - mruknęła nawet nie podnosząc wzroku z nad swoich notatek, które skrupulatnie robiła na każdych zajęciach.

- Czekam na panią doktor od pięciu minut. - Zauważył, wchodząc do sali. Zostawił torbę i resztę pierdół na ławce pod ścianą, zdjął marynarkę i otworzył futerał. Cisnęło mu się na usta zapewnienie, że oczywiście, zdążył się rozegrać podczas próby chóru, bo co to dla niego robić siedemdziesiąt rzeczy na raz, zwłaszcza jeśli dwie z nich to gra na skrzypcach i śpiewanie. - Stokrotnie przepraszam, ale idę prosto z zajęć. I mam je od rana bez przerwy. - Bynajmniej nie marnował czasu na głębokie wyjaśnienia swoich problemów z brakiem czasu na rozegranie. Jasne, mógłby to zrobić o szóstej rano, tylko pytanie - gdzie sens? Wyjaśniając kwestie prób i zajęć, zdążył założyć żeberko, sprawdzić wszystko i ogarnąć.

- Tak, tak.. - machnęła ręką po czym podniosła na niego wzrok - Wszystkie wymówki są dobre. Prosze więc, rozegraj się... Kilka wprawek... Gamę As-dur.. Może do tego F, G, H i G... A potem poprosze cię o przygotowany utwór - zakończyła zakładając ręce na biuście i obserwując go uważnie.

- Którą F i którą H, bo G życzy sobie pani obydwie, skoro padło dwa razy, tak? - Zapytał tonem człowieka, który udaje skrajne poddaństwo i bardzo dobrze owo udawanie słychać w jego głosie. Korepetycje z czepiania się odbywać się będą w każdy poniedziałek i środę w godzinach ustalonych przez prowadzącego.

- Tak. Zresztą.. Zagraj po dwie, zarówno durowe jak i mollowe... I cały zestaw dodatków.. Oktawy, kwinty, kwarty, tercje.. Dobrze? - Natalia naprawdę starała się, żeby jej głos brzmiał miło i naturalnie, co z tego że Grześ po prostu ją wkurzał.. Był jej studentem i musiała go znosić.

- Ależ nie ma najmniejszego problemu. - On był pierwszy do niewidzenia problemu, no, przecież, jak zawsze i jak zwykle. Zagrał wszystko grzecznie i zgodnie z rozkazem, bez pomyłek i rozkminiania kolejnych dźwięków przez pół godziny. Nawet przez pół sekundy. Nie miał ochoty jej imponować, bo jeszcze nie miała okazji zdobyć jego szacunku. Miał szacunek jedynie do pozycji, którą zajmowała w Akademii i która mogła sprawić, że on będzie mógł zakończyć aktualnie trwający rok akademicki dyplomem.

- Niech będzie.. - mruknęła po czym podeszła do niego - Staraj się trzymać prawdą rekę nieco luźniej, będzie ci łatwiej prowadzić smyczek. Wiem, że pewnie za chwile powiesz że jest ci lekko, ale jak będziesz zbyt twardo prowadził, to możesz mieć problemy z nadgarstkiem, a tego przecież nie chcemy, prawda? - jakkolwiek ironicznie by to nie zabrzmiało, Natalia nie chciała żeby Grzesiek usztywnił sobie rękę - Prosze Paganiniego.

Nie odpowiedział, że właśnie tak jest mu lekko, chociaż faktycznie lekko mu było i rozluźnienie większej ilości mięśni podczas grania Kaprysu ani mu przeszkadzało, ani pomagało, to skoro miała być szczęśliwsza i lepiej przeżyć fakt, że nikt jej nie posuwa, mógł się zdobyć na to poświęcenie. Jak na dokładnie dwa dni czasu na przygotowanie tego utworu, mógł być z siebie dumny, ale po zakończeniu nie pozwolił swojej twarzy przybrać wyrazu 'IN YOUR FACE, SLUT!', ale zachował swojego pokerfejsa z dodatkiem odrobiny zblazowania.

- Okej.. Zaprezentowałeś mi rozczytany utwór, brawo... - mruknęła pod nosem - A gdzie w tym wszystkim jakieś emocje? Naprawdę sądzisz, że Paganini zagrałby to w ten sposób? Nie wydaje mi się.. - dodała zanim Grzesiek zdążył cokolwiek odpowiedzieć - Jeszcze raz, od początku.. I uważaj w siódmym takcie, leci ci intonacja, słuchaj tego co grasz..

- Paganiniego tata nie kochał, może dlatego był taki emocjonalny. I nie chodzi czasem o własną interpretację, a nie stawianie się w czyjejkolwiek roli? - Pozwolił sobie na uwagę i nie czekając na odpowiedź, zaczął drugie podejście. Tym razem poziom jego podkurwienia był nieco wyższy, więc i więcej jakże pożądanych przez panią doktor emocji było w Paganinim. Miał przyjemność słuchać kilku koncertów, których gwiazdą była jej królewska mość i emocje nie kipiały, och jej.

Uśmiechnęła sie lekko pod nosem widząc jego deliaktne aczkolwiek całkiem widoczne zdenerwowanie - Nieco lepiej, aczkolwiek proszę jeszcze nad tym popracować, dobrze panie Grzegorzu? Szczególnie prosze pilnowac intonacji w pierwszych dwudziestu taktach... Grał pan Cztery POry Roku prawda? Wszyscy to grali, więc pan z pewnoscią też.. więc proszę sobie przypomnieć na następnego zajęcia również ten utwór..

- A fr...? - Czy może jednak sałatkę? Postanowił dobrodusznie nie kończyć tego pytania. - To jest czterdzieści minut grania. - Cool story, bro, tell it again. Nie musiał nawet włączać trybu bezczelnego gówniarza, trwał w nim przez większość swojego życia, a tryb ów aktywowany był w momentach, kiedy okazywał się niezbędny. Na przykład teraz.

- Jeśli nie ma pan czasu na to, żeby przygotować utwór, który zapewne już pan grał w trakcie swojej nauki.. Myślę, że powinien pan zmienić nauczyciela panie Hermann, już na wstępie. - odparła spokojnie. Natalia lubiła lekko przetestować swoich studentów, jeśli ktoś nie dawał rady na początku, nawet nie marnowała na niego swojego czasu.

- Obawiam się, że uprzykrzanie im życia nie sprawi mi aż tak wielkiej przyjemności. - Bezczelnym gówniarzem trzeba się urodzić. Co mogła mu tak naprawdę zrobić? Zbić go smyczkiem? Powiedzieć, że jest zakochanym w sobie dupkiem? Zrobić mu antyreklamę wśród znakomitości muzycznego światka? Może i by się obawiał jej 'zemsty', gdyby nie miał swojej wyrobionej marki. Ona też bez wątpienia ją miała, a pojedynek nie wchodził w grę, przecież tym samym musiałaby przyznać, że ma problemy z opanowaniem jakiegoś tam dwudziestotrzylatka, a to nie wchodziło w grę. Nie mieli więc ograniczeń w kwestii wzajemnych przegięć w dowolne strony.

- Mniej gadania, więcej grania panie Hermann, z pewnością wyjdzie to panu na dobre. Prosze pamiętać, że mimo wszystko jest pan tylko studentem, a to w głównej mierze zależy ode mnie czy dopuszczę pana do dyplomu czy nie.. Więc.. Radziłabym przygotować Cztery Pory Roku.. - powiedziała spokojnym, całkiem przyjemnym tonem notując coś w zeszycie.

Cztery Pory Roku były przygotowane i czekały cierpliwie w zasobach pamięci na odkrycie i odpowiednie wykorzystanie. Na przykład do zaprezentowania ekscelencji na zakończenie jakże owocnych zajęć.

- Intonacja panie Grzegorzu.. Intonacja... - mruknęła pod nosem zapisując kilka zdań w swoim notatniku - Proszę tego pilnować, bo na tym leci najwięcej punktów na egzaminach - dodała.

- Coś jeszcze na kolejne zajęcia? - Zapytał, jak gdyby nigdy nic. Odnotował sobie w głowie jej uwagę o intonacji, ale nie uznał za stosowne zwerbalizowanie tego działania. Schował skrzypce, zapewne kolejnych życzeń w kwestii grania nie miała, bo zajęcia skończyły się minimum pół godziny wstecz.

- Gamy z dzisiejszych zajęć, popracuj prosze jeszcze nad Paganinim i Cztery Pory Roku.. I widzimy się w przyszłym tygodniu, dostaniesz ode mnie program na ewentualny egzamin dyplomowy. Nie zdecydowałam jeszcze do końca z czego dać ci wybierać.. - zamknęła swój zeszyt - A teraz do widzenia Panie Grzegorzu i miłego dnia.

- Niech pan popracuje. - Poprawił ją swoim tonem bezczelnego gówniarza. Nie przypominał sobie, żeby zdążyli przejść na ty, a jeszcze nie zdarzyło mu się podczas trzech lat studiów na trzech różnych kierunkach być nazwanym po imieniu. Nie żeby mu to przeszkadzało, czy w jedną, czy w drugą stronę, ale przecież przyczepić można się do wszystkiego. Zabrał wszystkie swoje graty i przerzucił marynarkę przez rękę. - Do widzenia. - Wyszedł z sali.

z/t