Pokój 704

- Bo ja w ogóle jestem ostatnio taki mądry i fajny i w ogóle taki cudowny i.. i.. I.. - i się zaciął w pewnym momencie więc wypił łyk piwa myśląc nad czymś intensywnie - Bo te wcześniejsze to wiesz, jakoś tak było że do łóżka i tyle, a Nastkę mam ochotę pogłaskać po głowie i kupić jej watę cukrową.. - odparł z rozbawieniem.

- Robisz się romantyczny. - Stwierdził z uznaniem. Nie, żeby sam jakoś szczególnie romantyczny był, ale mimo wszystko takie osiągnięcie zasługiwało na pochwałę i pogłaskanie po główce. - Starość się zbliża, mój panie. Wielkimi krokami.

- Trzeba sié jakoś w końcu ustatkować, c'nie? - zapytał z rozbawieniem - Wiesz.. Ty masz Livie, Magdalajna tego szczeniaka.. No.. A Romanowa to fajna kobieta jest! Jakby nie patrzeć, ładne dzieci by z tego były - dodał ze śmiechem.

- Magdalajna tylko spała ze szczeniakiem w stanie skrajnego najebania, co mi ogłosiła wczorajszego poranka. - Poinformował Chrisa tonem znawcy tematu przelatywania ludzi po pijaku. Nieszczególnie odpowiadał mu ten stan rzeczy, ale nie mógł stawiać Magdzie wymagania niewpierdalania się, samemu się wpierdalając. Postanowił wpierdolić się, kiedy sytuacja osiągnie maksymalny poziom absurdu, do którego się zbliżała, ale jeszcze go mimo wszystko nie osiągnęła.

Zastanowił sie nad tym dokładnie - Ale przecież wodzi za nim wzrokiem jak to.. No.. ciele za oknami? czy coś? - zapytał oczekując pełnej akceptacji swojej wypowiedzi - Bo ja to widze, ty niekoniecznie ale ja tak, więc ci mówię.. I.. No... So..? WTF?

- Gapi się jak cielę na malowane wrota? - Zaproponował bardziej sensowną wersję. Owszem, byłoby cudownie i wspaniale, a świat wyrzygałby się tęczą, gdyby Magda i Włodek postanowili kroczyć tą samą ścieżką, trzymając się za rączki i wesoło podskakując, ale to było wyidealizowaną wizją rzeczywistości, którą Grzesiek mógł sobie gdzieś tam wyimaginować, nie mógł z kolei ani ogłosić Magdzie, że tak oto teraz będzie, ani oczekiwać, że bez jego interwencji tak się stanie. - Nie wiem, nie wepchnę ich sobie w ramiona. Byłoby super, bo Włodek ani nie walnie jakiejś krzywej akcji, ani nie da dupy na boku, ale nie zadecyduję za nich i nie wymyślę im życia.

- Ależ moooożesz! Bo przecież jesteś jej bratem! Bracia od tego są, zeby własnie wpieprzać się rodzenstwu w zycie! O to chodzi w tym biznesie... I think so.. - zastanowił się chwilę - Nie wiem, nie mam takiego problemu w sumie.. Chociaż wiesz, ja Madzie chętnie wezmę...

- Jasne, mogę jej powiedzieć, że ja myślę tak i tak, i że według mnie powinna to i to, ale nie mogę jej kazać ustawiać sobie życia po mojemu, już jestem na tyle duży, żeby to ogarnąć. - Odpowiedział z uśmiechem. Wolał nie komentować kwestii Madzi z Chrisem, bo rozmowa mogłaby zejść na wszelkie możliwe groźby karalne, a tego by sobie nie życzył. Jasne, byli przyjaciółmi i wszystko było cudownie, ale znał Chrisa i wiedział, że chociaż ich charaktery różniły się zdecydowanie, to podejście do związków i kobiet mieli bardzo podobne, a szansa, że Magda będzie Chrisowym odpowiednikiem Oliwki oscylowała w okolicach zera.

- W sumie.. Ale zawsze możesz zrobić jej trzygodzinny wykład na ten temat. Może pomoże? Albo... I can do it.. I think it's even better idea... - dodał z szelmowskim uśmiechem - Już ja to załatwię!

Kiedy Chris zrywał się z łóżka, żeby załatwić Magdzie trzygodzinny wykład o tym, że ma natychmiast pokochać Włodzimierza i żyć z nim długo i szczęśliwie, został przez Grześka przygnieciony z powrotem do materaca. - Leż, jak do ciebie mówię. Ty zostaniesz przemielony przez maszynkę do mięsa wyprodukowaną w Związku Radzieckim, a ja dostanę zjebę za to, że cię nasłałem, nawet jeśli to nieprawda.

- Ale to prawda.. Poniekąd.. - zastanowił się lekko - Nie prawda? - zmienił od razu ton widząc minę Grześka - Okej, okej, nie wtrącam się.. - uniósł ręce w geście poddania - Wiesz jak jest, jakby coś trzeba było... To ja dam rade, nie?

- Dasz radę załatwić nam Dzień Sądu i sprawić, że na pewno nic z tego nie wyjdzie? - Grzesiek znał Magdę na tyle dobrze, żeby przewidzieć, jak ich starania się zakończą. Ją można było najwyżej uświadamiać, jaki jest stan rzeczy, ale wydawanie nakazów było surowo wzbronione. Aż się chce zanucić fragment jednego z utworów Kultu, wcześniej lekko go modyfikując. A ja bardzo dobrze rozumiem ten stan, ja przecież jestem taki sam.

- W sumie.. - zastanowił się chwilę - I really like my life, Greg.. In fact.. Kocham je.. - dodał - Masz rację, zostawmy to Magdzie i Włodkowi, niech oni się sami docierają/... Hm?

- Niech się najpierw ze sobą jakoś... zespolą emocjonalnie...? - Zapytał samego siebie o sensowność tego określenia. W sumie pasowało, skoro fizycznie zdążyli się już zespolić. - Podaj mi piwo, kobieto. - Zażądał stanowczym tonem, mając przy okazji nadzieję, że jakieś jeszcze się uchowało.

Rzucił w niego puszką piwa i wyszczerzył się w łupim uśmiechu - Zespo.. Co? - zapytał marszcząc brwi - Nie ważne.. W każdym razie jutro jest impreza i ty się na niej pojawiasz. Sam.

Przyjął puszkę na twarz i wygrzebał ją zza łóżka. Rozsądnie postanowił nie otwierać jej od razu, chociaż to na pewno wywołałoby jeszcze większą uciechę Chrisa, czego z kolei nie można było powiedzieć o jego koszuli i okolicznych ścianach. - Spoko, spoko, pojawię się wieczorem, bo mam skrzypce do wpół do dziewiątej pi em.

- Idealnie więc, wyślę ci smsa z lokalem, ale sam nie? Pamiętaj.. SAM... without your lovely lady... Si senior? - uśmiechnął się wesoło dumnie prezentując umiejętności lingwistycznie

- Yhm... - Zamruczał sennie, chociaż właśnie w tej chwili powinien zbierać się do dalszego napierdalania Paganiniego, żeby nazajutrz nie wzbudzić furii Natalki. Kiedy ogarnął, że zasypia, twardo postanowił się ogarnąć. Zdecydowanie.

- Napierdalaj Paganiniego Greg! - wstał gwałtownie zabierając z grzesiowej ręki puszkę - Ja ci tu zrobię DJa a ty mi tu grać ładnie na skrzypcach bo nie zdasz i będziesz na mnie zły, że ci czas zabrałem. - dodał energicznie kiwając głową - No już, juz... Hurry up!

Zgrabnie obrócił się i wylądował twarzą w poduszce na Włodkowej stronie ich łóżka, a właściwie łóżek, które z braku przestrzeni życiowej stały się jednym łóżkiem. - Muszę? - Zapytał z nadzieją w głosie. Nadzieją, że Chris jednak zmieni rozkaz i nie będzie musiał. Przynajmniej w przeciągu najbliższych kilku godzin. Z drugiej strony, przywołał z zasobów pamięci swój plan zajęć na piątek i spanie dwie godziny było głupim pomysłem.

- Yes sir, you have to... No dawaj, dawaj,,, Zagraj chociaż raz a potem możesz sobie pójść spać.. - dodał po chwili zastanowienia - Greg no... Może ty sobie zrób krótkie wakacje czy coś? Nienajlepiej wyglądasz.. - mruknął - Nie żebym się martwił czy coś, ale źle się prezentujesz jako moja druga połowa mózgu.

- Jest pierwszy tydzień roku akademickiego. - Przypomniał. Jego wakacje w tym standardowym, ogólnopolskim wymiarze nie istniały, bo to koncerty, to konkursy, to inne pierdoły i jakoś tak dziwnym trafem nagle znikły trzy miesiące życia, w których znalazł się tydzień z hakiem na intensywne Tour de Pologne w pociągu z Magdaleną. Zebrał całą swoją energię i miłość do instrumentu, który czekał cierpliwie na jego powrót do ćwiczeń, żeby jednak wstać i ogarnąć system.

- No tak.. W sumie racja.. - za każdym razem gdy dzwonił Grześka ten był albo na koncercie albo przed koncertem, podczas gdy Chris balował na Hawajach i na Malediwach. - Ej, a myślisz że istnieje jakaś szansa, ze uda m isię zaprosić Romanową do kina? - zmienił nagle zdanie wbijając wzrok w sufit

- Myślę, że rozmawialiśmy raz i to w środku nocy, nie jesteśmy najlepszymi przyjaciółmi od zawsze. - Zauważył, zwlekając swe zwłoki z łóżka. - Ale no risk, no fun. - Uśmiechnął się miło. Mógłby powiedzieć, że nie może zaprosić Magdy do kina, ale na temat Anastazji raczej nie powinien się w tej kwestii wypowiadać.

- No dobra, to ty sobie graj, a ja sobie poleże.. I jak ty przestaniesz grać, to ja sobie pójde. - wbrew pozorom to miało sens, nie chciał żeby Grzesiek zasnął nad nutami, z drugiej strony nie chciało mu się wracać do pokoju, Grzesiek miał po prostu wygodne łóżko.